1-11 ธ.ค.2550
การเดินทาง
ย่างกุ้ง-มัณฑเลย์-พุกาม-คะลอ-อินเลย์-ย่างกุ้ง
กลับมาแล้วครับ ไปพม่ามา
รู้สึกภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนไทย จริงจริง
ใช้บริการแอร์เอเชีย บินแต่เช้าตรู่ สู่ย่างกุ้ง สนามบิน
มิงกลาดอน เหมือนได้ย้อนยุคไปประมาณ 20 - 30 ปี ได้
แท็กซี่นี่เก่าม้าก มาก เอาเป็นว่าไม่รู้ว่าจะไปถึงที่หมายรึเปล่า
คราวนี้ไปหลายเมือง เช่น ย่างกุ้ง มัลดาเล พุกาม อินเล
การคมนาคมยังแย่มาก ถนนขรุขระ เนื่องจากยังใช้มือซ่อม (ตั้งแต่ทุบหิน หยอดยางมะตอย ทุกอย่างทำด้วยมือหมด)
ไฟฟ้ายังใช้เครื่องปั่นไฟอยู่ เพราะไฟตก ไฟดับบ่อยมา (เป็นทุกเมือง) ไฟฉายจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องติดตัวไปด้วย
อาหาร ค่อนข้างมัน ไม่ค่อยมีรสชาติ แต่ดีที่มีพริกทอดทำให้อาหารอร่อยได้
ชอบ อย่างหนึ่งที่ไม่ต้องระวังขโมย ตอนแรกกลัวมาก ต้องถือของทุกอย่างไว้กับตัว ตอนหลังทิ้งไว้บนรถนั่นแหละ ทิ้งไว้อย่างไร ก้ออยู่อย่างนั้น
ขอทานเยอะมาก (รวมทั้งชีที่ขอเงินทำบุญ ถ่ายรูปเณรก้อขอเงิน ดูชาวประมงที่อินเลโชว์การจับปลา เสร็จแล้วก้อขอเงิน)
ด่านของทหารเยอะมากกกก
แบงค์ดอลล่าเก่าๆ หรือมีการขีดเขียนเขาจะไม่รับ ไม่รู้เพราะอะไร แม้แต่ที่สนามบินยังไม่รับเลย
เด็กๆ ขายของตามสถานที่ท่องเที่ยวน่ารักมาก
ประทับใจเมืองทางเหนือของพม่ามากกว่า เชิญชวนพี่น้องไปเที่ยว ประเทศเขายังสดอยู่
เราใช้บริการแอร์เอเชียอีกเช่นเคย
พอรับกระเป๋าเสร็จจะมีแท็กซี่เข้ามาตีซี้มากมาย
ให้ใช้บริการเรียกแท็กซี่ที่เคาน์เตอร์เท่านั้น จะปลอดภัยที่สุด
เราแลกเงินในรถแท็กซี่ เหตุเพราะเขาให้ rate ดี
อ่านๆ มาเขาให้แค่ดอลล่าละ 800-880 จ๊าดเท่านั้น
แต่นี่ให้ถึง 1150 เลยแลกไป100 ดอลล่า
เราไปที่ อองซาน สเตเดียมก่อน เพราะจะซื้อตั๋วไป Golden Rock แต่ตั๋วเต็ม
เนื่องจากติดเสาร์อาทิตย์ จึงเปลี่ยนแผนไปแมนดาเลย์ก่อน
รถจะออกจากท่าประมาณ 4โมงครึ่ง
อ่านๆ มาเขาให้แค่ดอลล่าละ 800-880 จ๊าดเท่านั้น
แต่นี่ให้ถึง 1150 เลยแลกไป100 ดอลล่า
เราไปที่ อองซาน สเตเดียมก่อน เพราะจะซื้อตั๋วไป Golden Rock แต่ตั๋วเต็ม
เนื่องจากติดเสาร์อาทิตย์ จึงเปลี่ยนแผนไปแมนดาเลย์ก่อน
รถจะออกจากท่าประมาณ 4โมงครึ่ง
ที่นี่มีทีี่แลกเงินอีก ปรากฎว่าอัตราดีกว่าอีก
ได้ 1250 จ๊าดเลยแลกอีก ตอนนี้รวยมาก จากแบงค์ 1 ใบ (100ดอลล่าร์)
มาเป็นฟ่อนเลย แนะนำว่าควรมีซองหรือถุงเล็กๆไปใส่
เพราะกระเป๋าตังค์เอาไม่อยู่
ระหว่างนั้นจึงไป Sule Pagoda ก่อน โดยไปแวะกิน Pizza ที่ Pizza Corner เพื่อฝากเป้ไว้
จะได้เดินสบายๆ
และนี่ Sule Pagoda ต้องถอดรองเท้าเข้า (ต้องถอดทุกที่ เราใช้วิธีเอารองเท้าใส่ถุงพลาสติกหิ้วไป)
เสียค่าเข้าคนละ 3 ดอลล่า
Sule Pagoda อยู่ตรงกลางถนน จะต้องระวังรถชนมาก
เนื่องจากรถขับกันแบบไร้ระเบียบจริงๆ จ้า
ข้างๆ จะเป็น City Hall แบบอังกฤษที่ยังทิ้งกลิ่นไอตะวันตกไว้
เนื่องจากรถขับกันแบบไร้ระเบียบจริงๆ จ้า
ข้างๆ จะเป็น City Hall แบบอังกฤษที่ยังทิ้งกลิ่นไอตะวันตกไว้
นั่นคือ เจดีย์ชเวดากอง นั่นเอง
แล้วเดินตามทำตัวเป็นไกด์ อธิบาย แล้วแนะให้แวะชเวดากองก่อนค่อยไปที่ท่ารถ
แล้วพระก็ติดรถไปด้วย ไปชเวดากอง ก็ทำแบบเดิม
แล้วยังติดรถไปลงที่ท่ารถ
ยิ่งไปกว่านั้น ขอตังค์ 7000 จ๊าดบอกว่าจะกลับบ้านต่อเหลือ 3000 จ๊าด
ตอนจะกลับกรุงเทพแวะชเวดากองตอนกลางคืนเจอพระคนนี้อีก
มองมันแบบไม่กระพริบตามันต้องหลบไปเลย
ระวังนะจะบอกให้
หลังจากนั้นได้ไปหมอชิต เอ้ยไม่ช่าย
แย่กว่านั้นฝุ่นตะลบไปหมด รถแต่ละคันก็เก้าเก่า
รถเรามีแอร์แต่สภาพแย่ มีคนขายของเต็มไปหมด
เรามาปุ๊ป โดดขึ้นรถปั๋ปเลย เพราะใกล้เวลาแล้ว
ได้ที่นั่งหลังสุดเลย
เราใช้เวลาอยู่ในรถประมาณ 15 ชม. ได้ แวะลงจากรถประมาณ 4 ครั้ง
หยุดระหว่างทางอีกไม่รู้กี่ครั้ง จริงๆ ระยะทางไม่ได้ไกลเลย
ถนนแย่มาก นั่งจนเมื่อยสุดๆ
แล้วเราก็ไปถึงท่ารถที่ Mandalay
เราเข้าพักที่ Woodland อยู่ทางด้านเหนือของวัง
เหมือนรีสอร์ทพนักงานน่ารักเป็นกันเองมากมาก
ขอแนะนำ ราคา 25 ดอลล่าร์/คืนรวม ABF
และนี่ Mandalay Palace
ค่าเข้าวัง+อีกหลายที่รวมกัน 10 ดอลล่าร์
วังนี้สร้างด้วยไม้สักทั้งหมด
ข้างในไม่ค่อยมีอะไรแล้ว
มีเครื่องราชกุตภัณฑ์โชว์นิดหน่อย
มีพัดบังแดดด้วย อ๋อแดดค่อนข้างแรงจ้า
ตอนแรกเช่าจักรยานขี่
ตอนหลังไม่ไหวรถราขวักไขว่ กลัวเอาชีวิตไม่รอด
เลยเช่าเหมารถคล้ายๆ กะป๊อรุ่นเก่าบ้านเฮา
แบบนี้ไง
โชคดีมากมาก คนขับใจดี น่ารัก แม้จะพูดอังกฤษไม่ได้แต่เข้าใจภาษาได้พอใช้
เราใช้ชี้ตามแผนที่
ตอนหลังไม่ไหวรถราขวักไขว่ กลัวเอาชีวิตไม่รอด
เลยเช่าเหมารถคล้ายๆ กะป๊อรุ่นเก่าบ้านเฮา
แบบนี้ไง
โชคดีมากมาก คนขับใจดี น่ารัก แม้จะพูดอังกฤษไม่ได้แต่เข้าใจภาษาได้พอใช้
เราใช้ชี้ตามแผนที่
แต่ไม่ได้ไปตอนตี 4 ที่จะมีล้างหน้าท่าน ทุกเช้า
แต่ก็ได้น้ำล้างหน้ามาประพรม เพื่อความเป็นสิริมงคล
ผู้หญิงไม่สามารถเข้าไปติดทองได้
หากจะให้เขาติดให้ต้องจ่าย 1 ดอลล่า (รวมทอง)
นกฮูกเป็นของเซ่นไหว้พระ
เพื่อให้มีโชคดี เป็นสิริมงคล
ไม่มีผสม เขาจะเอามาถูบนแท่น คล้ายๆ ลับมีด
ใส่น้ำหน่อย ได้แล้วก้อทาหน้าได้เลย
ทูนมากกว่านี้ยังมีเลย
สาวพม่าสวยมั๊ยเอ่ย
ร้านขายขนมจีนในตลาด
ลองนั่งทาน จานละ 300 จ๊าด
ไม่กล้ากินแบบแห้ง ใส่ น้ำมัน กลัวท้องเสีย
เลยกินแบบใส่น้ำแกงร้อนๆ
ลองนั่งทาน จานละ 300 จ๊าด
ไม่กล้ากินแบบแห้ง ใส่ น้ำมัน กลัวท้องเสีย
เลยกินแบบใส่น้ำแกงร้อนๆ
สินค้าเหล่านี้จะเห็นทั่วไปตามสถานที่ท่องเที่ยว
ทุกคนแต่งเต็มยศ
พระที่วัดพระมหามุนี
แปลกดีนะ สามารถคลุมศีรษะได้ด้วย
แปลกดีนะ สามารถคลุมศีรษะได้ด้วย
โคนสีสันน่ากิน
แต่ไม่กล้ากิน
แม้เด็กชายยังปะทานาคาเลย
เยอะพอๆ กับอาหารเกาหลีมั๊ย
ขายpostcard 1 ดอลล่าร์ 1 ดอลล่าร์
โตขึ้นคงจะสวยน่าดู
(ไปโดยรถกะป๊อ เช่าเหมาวันละ 12000 จ๊าด)
ที่Inwa เราต้องนั่งรถม้าเท่านั้น ไม่สามารถเดินเที่ยวได้
นี่เป็นวิว Inwa จากหลังรถม้า
แต่ละต้นไม่สามารถโอบรอบได้
ตอนไปพระกำลังสอนเณร และเด็กๆ อยู่ สวดมนต์กันเสียงดังเร็วเป็นจรวด
แต่พอจะฟังออกว่ากำลังท่องนะโมอยู่
นันเบลอไปหน่อย
เณรนั่งยองๆ สวดมนต์
ภาพวาดคุณภาพสู้เวียดนามไม่ได้เลย
ใครทราบบอกด้วย
ไปต่อที่ อมระปุระ เป็นเมืองหลวงเก่าเหมือนกัน
ที่นี่มีสะพานไม้สักยาวสุดลูกหูลูกตา ชื่อสะพาน U Bein
ซึ่งทุกคนมักจะไปดูพระอาทิตย์ตกที่นี่
มีคนจับนกเค้าแมว นกฮูกมาขาย เพื่อปล่อยทำบุญ
มีต้นไม้ตายด้วย ดูติสจัง
พรุ่งนี้เช้าจะล่องเรือไปพุกาม ภาษาฝรั่งเรียก BAGAN
เรือออก 7โมงเช้า ใช้เรือของบริษัท SHWE KEINNERY FLEET
เรือใหญ่ใช้ได้ มีแต่ต่างชาติเท่านั้น ขอโทษว่าจำไม่ได้ว่าราคาเท่าไร
แต่นั่งตั้งแต่ 7 โมง ถึง 3 โมงเย็น
ล่องอิระวดี จะผ่านเมือง Saging
การล่องเรือที่นานเนื่องจากไม่สามารถไปตรงๆ ได้ ต้องซ้ายทีขวาที
เพราะตรงกลางเป็นสันดอน
เยอะมาก อุดมสมบูรณ์มาก
เมื่อเรือจอด เพื่อเปลี่ยนพนักงานบนเรือ ชื่อเมือง Myinmu
บางคนลงทุนท่องน้ำมาขายเลย
บะหมี่ผัดราคา 2 ดอลล่าร์
และในที่สุดเราก้อมาถึงพุกามแล้ว เย้
แล้วก็นั่งรถตู้เหมา 3000 จ๊าดไป Guest House ชื่อ เมขลา ที่เมือง Ngaung U
อยู่ด้านเหนือของพุกาม คืนละ 12 ดอลล่าร์มีแอร์ น้ำร้อน TV
พักผ่านซักหน่อย เดินไปทานข้าวเย็นที่ร้าน Little Bit of Bagan เป็นถนน
ที่มีแต่ร้านอาหาร แต่งน่ารักๆ แล้วเราก้อไปเดินย่อยที่ SHWEZIGON PAGODA
(วันนี้เราเช่ารถม้า แบบเหมาทั้งวัน 12000 จ๊าด)
แต่เจอแผ่นดินไหว เหลือตอนนี้ประมาณ 1000 กว่าองค์ได้
น่าเสียดาย
หากดึงเชือกจะมีลิ้นแลปออกมา
พระอาทิตย์ตกต้องไปจองที่กัน เพราะนักท่องเที่ยวจะเยอะมาก
ที่ SHW SAN DAW
ANANDA TEMPLE สร้างในศตวรรษที่ 11
ขอเติมได้ไม่อั้น ราคาหัวละ 1500 จ๊าด
เช้ารุ่งขึ้นต้องรีบตื่นแต่เช้ามึด เพื่อเดินทางต่อไป KALAW
รถมารับหน้าโรงแรม 4.45 น.เป็นรถ local ราคา 7000 จ๊าด
ตอนแรกก้อดู OK มีแต่ต่างชาติ แต่ตะหงิดๆ ตั้งแต่เห็นเก้าอี้พลาสติกแบบนั่งกิน
ก๋วยเตี๋ยวแล้ว ซักแป๊ป รถไปจอดที่ท่ารถมีคนท้องถิ่นขึ้นมาอัดเป็นปลากระป๋อง
ตรงกลางทางเดินยังเอาเก้าอี้ที่ว่าวางให้คนนั่งอีก ระหว่างทางรับคนไปเรื่อย
ที่ไม่พอขึ้นไปนั่งบนหลังคนก้อมี
ถนนขรุขระมากกว่าขาไปมัณฑะเลย์อีก พักข้างทางก้อจะมีขอทาน
ที่ร้านน้ำชาจะมีขายโรตี หากใส่ไข่เขาจะตอกไข่แล้วเอานิ้วคนๆ ให้
ฝุ่นเยอะม้ากมาก ผมเป็นสังกะตังเลย
ระหว่างทางจะมีรถเสีย เช่นล้อหลุด เสีย ตะแคงข้างที่โค้งตอนขึ้นเขา
ต้องนั่งภาวนาไปตลอดทางว่าขอให้รอดปลอดภัย
รถที่นั่งไปkalaw
ค่าโทรศัพท์กลับบ้านเรานาทีละ 3 ดอลล่าร์
อากาศหนาวมาก
ที่นี่พักที่ WINNER HOTEL ก้อ OK ใกล้ตลาด ท่ารถ
แต่เสียงจะก้องมาก เพราะเป็นตึก นอนไม่ค่อยหลับ
ต้องผ่านการฝึกลูกเสือมาก่อน555
ตัวยาวเหมือนที่ฮ่องกงเลย ตัวละ 200 จ๊าด
ดูสภาพถนนแล้วกัน
ว่านี่โลกพระจันทร์รึเปล่า
สู่ INLAY LAKE ถนนช่วงนี้ดี ไม่แย่เหมือนวันก่อนที่ผมเปลี่ยนสีไปเลย
คนขับใจเย็นรถออก 7.45 ไปถึง 1.30 น.
แล้วต้องนั่งรถกระบะเข้าไป ยองชเวยอีกคนละ 1000 จ๊าด
ต้องเสียค่าเข้า INLAY คนละ 3 ดอลล่าร์
เข้าพักที่โรงแรม TEAK WOOD คืนละ 25 ดอลล่าร์
โรงแรมน่ารักดี เจ้าของพูดเก่ง มีที่นั่งเล่นด้วย
เราเช่าจักรยานขี่คนละคัน วันละ 1000 จ๊าด ทานข้าวที่ร้าน VICTORY
เป็นบ้าน เขาทำก๋วยเตี๋ยวฉานอร่อยมาก
ภัตตาคารกลางน้ำที่ Inlay
บ้านทุกหลังจะสร้างอยู่ในน้ำ
อย่างนี้
(ไม่ต้องนั่งพาย) ยืนพายสบายดี
หากเราลองไปพายบ้าง คงจะตกน้ำตกท่าเป็นแน่
ฮ่า ฮ่า เด็กๆ ต้องพายเรือไปโรงเรืยน ที่อยู่กลางน้ำนั่นไง
นี่ชุดเก่งไปโรงเรียน
จะต้องเป็นผ้าถุงถ้าเป็นผู้หญิง
ผู้ชายจะใช่กางเกงสีเขียว
ทั่วประเทศ
ขอเล่นว่าวหน่อย
จะมีทุกวัน แต่จะเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ
ที่นี่เรียก NAMPAN
จะมีของที่ระลึกขายเพียบ
เรือยังไม่จอดแต่จะมีเรือขายของเข้ามาประกบเรือเรา
บนฝั่งก้อมี การต่อราคา ต่อแบบสุดๆ แบบไม่เอาแล้วเดินไป
หากได้เขาจะ OK หากไม่ได้จะมีบ่นเล็กน้อย แล้วก้อไม่ให้
อยากได้ต้องกลับไปอัพราคาให้อีกหน่อย
ของจะเป้นพวกพระไม้ ลูกปัด
จะมีอาหารขายด้วย
ที่อร่อยคือ เต้าหู้รัฐฉาน ทอด
เวลาใส่จาน เขาจะใส่น้ำมันเล็กน้อย มีกะหล่ำปลีซอย
อยากให้ลองดู เอาจานเล็ก ก้อได้ 300 จ๊าดใหญ่ 500 จ๊าด
แล้วก้อมีของทอดๆ เช่น ปอเปี๊ยะ ซาโมซา (แขกขาย) ก้อ OK
ไม่น่าจะสู้บ้านเราได้นะ
หมู่บ้านนี้ทำยาสูบ
มีให้ลองด้วย
คนนึงวันหนึ่งต้องมวนได้ 1000 อันจึงจะกลับบ้านได้
มีให้ลองด้วย
คนนึงวันหนึ่งต้องมวนได้ 1000 อันจึงจะกลับบ้านได้
พระพุทธรูปงามากมาก
อยู่ใน Monastry ใกล้กับวัดผ่อง ดอ อู
อยู่ใน Monastry ใกล้กับวัดผ่อง ดอ อู
มี 5 รูป คนนับถือมากมาก ติดทองจนองค์กลมไม่เห็นว่าเป็นพระพุทธรูปแล้ว
ทุกปี เดือน ตุลาจะมีการเฉลิมฉลอง
นำท่าน 4 องค์ลงเรือล่องไปทุกหมู่บ้านใน INLAY เลย
ผู้หญิงดูไกลๆ ไม่สามารถติดทองได้เหมือนเคย
ทำร่มจากกระดาษสา
เจดีย์ที่ U tain
คนศรัทธามาก เลยมาสร้างเจดีย์ไว้เพียบ
มีของคนไทยด้วย มี 3 องค์ องค์หนึ่งคนสร้างมาจากเมืองชล
คนศรัทธามาก เลยมาสร้างเจดีย์ไว้เพียบ
มีของคนไทยด้วย มี 3 องค์ องค์หนึ่งคนสร้างมาจากเมืองชล
อากาศดีมากๆ
นั่งเรือหางยาว หลับไปเลย
เราออกเดินทางจาก INLAY ไป HEHO เพื่อขึ้นเครื่องกลับสู่ย่างกุ้ง
โดยเช่า TAXI ไป ราคา 16000 จ๊าด
ใช้สายการบินแอร์บากัน
ดูดีที่สุดแล้ว แต่ไม่มีระบุที่นั่ง
รูปนี้ที่เห็นด้านหลัง แบ่งชายหญิง หลัง X-ray กระเป๋า มองไปนึกว่าห้องน้ำ
ไม่ช่าย เค้าค้นตัวก่อนขึ้นเครื่องจ้า
ราคา84 ดอลล่า
ที่เมือง ไจฑิโย นั่งรถประมาณ 5 ชั่วโมงค่ารถ 4000 จ๊าด ไม่มีแอร์นะ
ตอนแรกดีใจได้นั่งข้างหน้าสุดจะได้ดูวิว
หารู้ไม่ เห็นแต่ตูดหม่อง เพราะเขาให้คนยืนเต็มไปหมด แน่นเป็นปลากระป๋อง
คิดดูนะ 5 ชม. เกือบตาย รถหยุดบ่อยมาก
คนโบกก็หยุด ทั้งๆ ที่ไม่มีที่จะขึ้นแล้ว
เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดู
พอไปถึง Kampun camp ต้องนั่งรถ 6 ล้อ ต่อไปอีก
ด้านหลังของรถ 6 ล้อจะเอาไม้กระดานมาพาดไว้เกือบ 10 แถว
ให้นั่งแถวละ 6 คน แล้วขนาดอย่างเราจะให้เบียดยังงัยไหว
(ที่นี่เราเจอกลุ่มคนไทย 3-4 คน )
เราต้องเลือกนั่งด้านหลังสุด จะได้ไม่ต้องไปเบียดกับหม่อง
ได้เฝ้ากระเป๋าด้วย มีที่ด้านหน้าข้างคนขับเหลือ
คนปล่อยรถไม่ยอมไป พยายามให้เรา (ในที่นี้หมายถึงคนไทย)
ไปนั่ง เพราะด้านหลังราคาคนละ 800 จ๊าด แต่ถ้านั่งหน้า คิดคนละ 2000 จ๊าด
พี่เขาคงรำคาญต่อเหลือ 1500 แล้วเขาก้อไปนั่งให้
พอลุกด้านหลังก้อว่าง รถก้อยังไม่ยอมออก จะเอาให้เต็มให้ได้
รู้สึกแย่มาก ค่ำแล้วยังเจอคนโลภมากอีก แย่จริงๆ
กว่าจะไปถึงที่ Golden Rock จะต้องปีนขึ้นเขาอีก
อ๋อที่เราต้องไป เนื่องจากจองห้องพักไว้ที่ Mountain Top Hotel น่าสิ
เขาชันมากกว่าที่คิด เดินไกลกว่าที่คิด
แม้จะมีลูกหาบ หาบเป้ให้ คิดใบละ 2000 จ๊าด
ยังเดินไปหยุดไป แต่ดีนะขึ้นตอนกลางคืน อากาศเย็นสบายหน่อย
แต่มีคนยกเสลี่ยงเดินตามตลอด
มีพูดเยาะด้วยว่า เดินอย่างนี้ ตี 2 ก้อยังไม่ถึง
ยิ่งทำให้เราจะต้องเดินให้ถึง
พอถึง โรงแรมพักสักครู่ แล้วออกมาดูพระธาตุอินทร์แขวนตอนกลางคืน
คนพม่าขึ้นมากันหนาแน่นมาก
เขามานอนฟังพระสวดกันที่ลานเลย คงคิดว่าได้ฟังพระเขาก้อได้บุญนะ
ทะเลหมอกสวยดี
เมื่อคืนคนเยอะมาก ทำให้ตอนเช้าเราจะเห็นขยะเต็มไปหมด
แย่จริงๆ
ขาลงกลับมาเจอคนไทยบางคนเขาขึ้นมาแต่เช้ามึด แล้วลงมาพร้อมกัน
เขาพักข้างล่าง
เราคิดดีแล้วที่ขึ้นไปนอนข้างบนจะได้พัก หากขึ้นแล้วต้องลงเลยคงจะเหนื่อยแย่
ระหว่างทางเดินลงมา เห็นพม่าขายยาดองเป็นกาละมังในนั้นมีตะขาบมีสาระพัดสัตว์เลย
คงจะเป็นยาโด๊ป
อ๋อ จะเล่าว่าลูกหาบเราเขาคิดค่ากระเป๋า 3 ใบราคา 7 เหรียญ เราก้อจ่ายไปโดยให้แบงค์ 5 เก่า และ
1 ดอลล่า 2 ใบ ปรากฎว่าเขาไม่เอาแบงค์เก่า ให้เปลี่ยนใหม่ เราไม่มีแบงค์ใหม่ อีกใบก้อเป็น 100 ดอลล่าเลย
เขาจะเอา 100 ดอลล่า เราก้อไม่ให้ สรุปที่สุดเรามีแบงค์ 1 ดอลล่า 3 ใบใหม่ๆ เขาก้อเอาแค่ 3 ดอลล่าเท่านั้น
ไม่เข้าใจจริงๆ ทุกที่จะไม่รับแบงค์ดอลล่าเก่าๆ แม้แบงค์ใหม่แต่มีรอยเขียนด้วยปากกา เขายังไม่เอาเลย
(ที่แอร์พอร์ตที่ต้องจ่าย 10 ดอลล่า ก้อไม่เอา)
พอลงมาถึงต้องแย่งกับคนท้องถิ่นเพื่อขึ้นรถ 6 ล้ออีก เพราะเราต้องลงมาให้ทัน
รถบัสรอบเที่ยง
รถบัส ขากลับจะดีกน่อย เป็นรถบัสปรับอากาศ ไม่มีคนยืน แต่มีคนนั่งตรงกลาง
เขาว่าจะแวะที่เดียว คือที่พระธาตุอะไรซักอย่างประมาณ 10 นาที
แต่ที่รู้ๆ น่ะแวะพระธาตุ 2 ครั้ง แวะร้านน้ำชาอีกครั้ง
นั่งทั้งหมด 5 ชม. เหมือนกัน กว่าจะกลับถึงย่างกุ้งก้อนู่น ทุ่มนึงได้
เราลงระหว่างทาง แล้วเรียกแท็กซี่ไปหาโรงแรมพัก
แล้วมาหาอาหารไทยทาน
ที่ร้าน SABAI SABAI
คนแน่นมาก ดูร้านภายนอกแล้วดูหรู แต่อาหารไม่แพงอย่างที่คิด
ต้มยำกุ้ง รสชาติไม่จัดจ้าน ยำหมูค่อนข้างเค็ม
ผู้จัดการไม่น่าจะใช่คนไทยนะ
ท่าทางและการบริการไม่น่าใช่
แล้วเราก้อกลับไปชเวดากองอีกในตอนกลางคืน
ปิดเวลา 4 ทุ่ม
ขึ้นลิฟท์ไป
เขาจะมีเจ้าหน้าที่คอยตรวจว่า คนต่างชาติจ่ายเงินแล้วรึยัง 5 ดอลล่า
หากจ่ายแล้วจะมีสติ๊กเกอร์เป็นรุปดอกไม้ติดหน้าอก และตั๋ว
นี่คือ ชเวดากองตอนกลางคืน
ทองอลังกว่ากลางวันนะ
วันรุ่งขึ้นเราต้องรีบไปสนามบิน เพื่อขึ้นเครื่องกลับสู่มาตุภูมิ
โดยแอร์เอเชีย (เรามาเช้าก้อต้องกลับเช้า) เครื่องมาส่งคนปุ๊ป เราก้อขึ้นเครื่องกลับเลย
ที่สนามบินอย่าลืมว่าต้องจ่ายค่าภาษีสนามบินคนละ 10 ดอลล่า
แล้วเราก้อต้องโบกมือลาพม่าแล้ว บ๊ายบาย
ขอขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมเยียน และให้คำแนะนำครับ
แล้วเจอกันใหม่ในไม่ช้า
